Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων

 

Σωτήριος Θεολόγου

Από όλο το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, ξεχωρίζει το παραπάνω χωρίο για τους Ποιμένες της Εκκλησίας (ιεράρχες και ιερείς).

Με απλά λόγια, τι μας λέει;

Ότι ο ποιμένας δίνει την ψυχή του για τα πρόβατα, δηλαδή για εμάς τους λαϊκούς.

 

Άραγε, σήμερα ισχύει κάτι τέτοιο;

 

Φυσικά και όχι σε κάποιες περιπτώσεις.

Πλέον, οι ποιμένες (όχι όλοι) δεν νοιάζονται για τα πρόβατά τους... Μόνο για τον εαυτό τους. 

Πώς θα φανούν αρεστοί στους υπόλοιπους Ιεράρχες για να προωθηθούν προς τα άνω στην ιεραρχική βαθμίδα.

Είναι, δυστυχώς, τόσο ξένο το κείμενο για την εποχή μας.

Είναι αδιανόητο να διώχνουν ιερείς τους πιστούς από τις εκκλησίες.

Δεν φταίει μόνο η πανδημία.

Ας μην τα ρίχνουμε όλα εκεί.

Φταίμε και εμείς. 

Από μέσα.

Δεν τηρούμε το Ευαγγέλιο του Χριστού, που μας είπε: Τὸν ἐρχόμενον πρός με οὐ μὴ ἐκβάλω ἔξω (Ιωαν. 6, 37).

Νιώθουν κάποιοι κληρικοί ότι ο ναός είναι κατάστημα... Όποτε θέλω ανοίγω, όποτε θέλω κλείνω. 

Κάνουν ό,τι θέλουν.

Φτάσαμε και στο σημείο, ο κάθε ναός να έχει δικό του τυπικό... 

Ακολουθούμε την απόφαση του Προϊσταμένου και όχι το Τυπικό της Εκκλησίας μας.

Όταν υπάρχει αγεφύρωτο τείχος ανάμεσα στο σώμα των ιερέων και των πιστών, τότε οι εκκλησίες θα αδειάζουν όλο και περισσότερο.

Αλλά, ο Κύριός μας είπε για αυτούς: ὃς δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης. (Οποιος όμως σκανδαλίσει και παρασύρει εις την αμαρτίαν ένα από τους μικρούς και απλοϊκούς αυτούς, που πιστεύουν εις εμέ, είναι προτιμότερον δι' αυτόν να κρεμασθή στον τράχηλόν του μυλόπετρα από εκείνες που γυρίζει ο όνος στον μύλον, και να καταποντισθή εις την ανοικτή θάλασσα., Ματθ. 18, 6).

Τόσο απλός.

Τόσο ξεκάθαρος ο Λόγος του Κυρίου.

 

Γράφω τις παραπάνω σκέψεις με πόνο ψυχής, γιατί αντικρίζω δυσάρεστες εικόνες σε ναούς, κυρίως, των μεγάλων πόλεων. Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν, γιατί όλοι θα δώσουμε κρίση ενώπιον του Θεού για ό,τι έχουμε κάνει στη ζωή μας. Αλλά, πλέον η κατάσταση ορισμένες φορές είναι ανεξέλεγκτη... Και οι άνθρωποι φεύγουν... Και δεν θα γυρίσουν ξανά κοντά στο Θεό...

Και τότε ίσως φταίμε και εμείς λίγο...

Καλή μετάνοια!