Φανουρόπιτα: Χριστιανοί στον τύπο ή στην ουσία;

 

Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.

Κάθε 27 Αυγούστου, η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμάει τη μνήμη του νεοφανούς Αγίου Φανουρίου. Ο Άγιος για πολλά χρόνια ήταν άγνωστος στον ορθόδοξο κόσμο, αλλά τον 14ο αιώνα βρέθηκε στη Ρόδο η εικόνα του και ο εορτασμός της μνήμης του εξαπλώθηκε στον κόσμο.

Ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρει για τους Μάρτυρες της Εκκλησίας, τους ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους για χάρη του Χριστού: «Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος» . (Λόγος εις Μάρτυρας, PG 52,663). Τιμούμε τους Αγίους για να γίνουν πρότυπα στη ζωή μας και να μιμηθούμε τους αγώνες τους για χάρη του Χριστού και να φτάσουμε και εμείς στα ύψη της αγιότητας.

Από την ευσέβεια των πιστών προήλθε και η παράδοση της «πίττας του Αγίου Φανουρίου» ή «Φανουρόπιττα», την οποία προσφέρουμε για την μνήμη του Αγίου στην Εκκλησία.

Η παράδοση της πίτας χάνεται στα βάθη των χρόνων και, μία από αυτές, αναφέρονται στην μνήμη της μητέρας του Αγίου Φανουρίου, ώστε ο Θεός να τη συγχωρέσει γιατί ήταν πολύ σκληρή.

Σήμερα, πολλοί καταφεύγουμε στη Φανουρόπιτα για να βρούμε λύση στα προσωπικά μας προβλήματα ή να ζητήσουμε κάτι από το Θεό. Γαμπρός, νύφη, λεφτά, εργασία είναι μερικά από τα οποία ζητάμε από το Θεό, με τις πρεσβείες του Αγίου Φανουρίου.

Όλοι εμείς που προσφέρουμε τη Φανουρόπιτα, ποια είναι η σχέση μας με το Θεό; Υπάρχει σχέση με το Θεό και με την Εκκλησία όλο το χρόνο;

Αν ναι, τότε είμαστε σε καλό δρόμο.

Αν όχι, τότε χρειάζεται να κοιτάξουμε την ψυχή μας και να δούμε τι γίνεται.

Ποια είναι η σχέση μας με το Θεό;

Ή η σχέση μας με το Θεό είναι ένα αλισβερίσι; Θα σου κάνω Φανουρόπιτα ή οτιδήποτε άλλο και εγώ θέλω να μου κάνεις ό,τι θέλω.

Μας απασχολεί πώς θα έχουμε πνευματική ανάπτυξη και σχέση με το Θεό ή μόνο τι υλικά θα βάλουμε για να πετύχει η Φανουρόπιτα;

Η Ορθόδοξη θεολογία δεν είναι η προσφορά της Φανουρόπιτας. Είναι να αδειάσουμε τον εαυτό μας για να γεμίσουμε με Χριστό. Να γεμίσουμε με πνευματικά χαρίσματα και να γίνουμε άνθρωποι της αγάπης.

Εμείς, όμως, καταντήσαμε τη σχέση μας με το Θεό σ’ ένα αλισβερίσι. Κατεβάσαμε το Θεό στα δικά μας μέτρα και σταθμά.

Αλλά, ο Θεός μπαίνει σ’ αυτά;

Φυσικά και όχι.

Ο Θεός δεν ενδιαφέρεται αν θα βρούμε τα κλειδιά ή όχι· ενδιαφέρεται να Τον βρούμε και να Τον βάλουμε στη ζωή μας. Ενδιαφέρεται να επιστρέψουμε στη «λογική Του ποίμνη» και να γίνουμε εκ νέου μαθητές Του και παιδιά Του.

Η Ορθοδοξία είναι βίωμα. Να μπορέσω να βιώσω το Θεό και το θέλημά Του στη ζωή μου. Να μετανοήσω, να αλλάξω στάση ζωής και να ανοίξω την καρδιά μου για να χωρέσει και ο συνάνθρωπός μου, ακόμα και ο εχθρός μου.

Δύο επιλογές έχουμε και χρειάζεται να διαλέξουμε.

Θα μείνουμε στη Φανουρόπιτα και σε μία σχέση δούναι και λαβείν με το Θεό ή να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε πνευματική ζωή και μία ανιδιοτελής σχέση με το Θεό;