Διάκονοι της αγάπης του Χριστού

 

Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.

 

Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία πριν την έναρξη της Μεγάλης Εβδομάδας. Σε 1 εβδομάδα από σήμερα, ο Χριστός θα εισέλθει ως βασιλιάς στην πόλη της Ιερουσαλήμ για το εκούσιο Πάθος Του· για να ελευθερώσει το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία.

Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, ο Χριστός προσπαθεί να μιλήσει στους μαθητές Του για «τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν». Και συνεχίζει λέγοντας: «Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα͵ καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσιν καὶ τοῖς γραμματεῦσιν͵ καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἀποκτενοῦσιν͵ καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἀναστήσεται».

Όμως, από την άλλη πλευρά, οι μαθητές δεν κατάλαβαν τίποτα. Ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, οι γιοι του Ζεβεδαίου, ζήτησαν από το Χριστό, στην ένδοξη βασιλεία Του, να καθίσουν δεξιά και αριστερά Του.

Τότε τους λέει ο Χριστός: «οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε».

Βλέποντας όλη την σκηνή οι υπόλοιποι μαθητές, αγανάκτησαν με τις κινήσεις των γιων του Ζεβεδαίου. Ο Χριστός, όμως, παρουσιάζει την εξουσία Του διαφορετική από την εξουσία του κόσμου. Όποιος θέλει να γίνει μεγάλος, λέει, πρέπει να είναι υπηρέτης και όποιος θέλει να γίνει πρώτος να είναι δούλος όλων. Άλλωστε, ο ίδιος ο Χριστός δεν ήρθε στον κόσμο για να Τον υπηρετήσουν αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει την ψυχή του λύτρο για όλους.

Παρατηρούμε ότι όλοι οι μαθητές του Χριστού είχαν τη φιλοδοξία μέσα τους. Μπορεί ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης να ζητάνε από το Χριστό πρωτοκαθεδρία, όμως, και οι άλλοι μαθητές νευριάζουν γιατί θέλουν και οι ίδιοι την πρωτοκαθεδρία.

Ο Χριστός προσπαθεί να διορθώσει τη φιλοδοξία με την ταπείνωση· αυτός που θέλει να δοξασθεί πρέπει να θυσιασθεί για τους άλλους.

Αυτή είναι η δόξα του Χριστού, των Αγίων και της Εκκλησίας.

Η δόξα και το πρωτείο του πόνου, του αίματος.

Τι άλλο μάς διδάσκει η σημερινή ευαγγελική περικοπή;

Στην Εκκλησία δεν χωράει η κοσμική εξουσία. Η κοσμική εξουσία είναι εκτός της νοοτροπίας της Εκκλησίας. Δεν χωράει η εξουσία στην Εκκλησία.

Στην Εκκλησία πηγαίνουμε για να διακονήσουμε και όχι να εξουσιάσουμε σε αυτήν.

Άλλωστε, και εμείς σήμερα θέλουμε εξουσία. Να είμαστε κάτω από κάποιους άλλους. Εύκολα και ανώδυνα θέλουμε τιμή, δόξα και φήμη.

Θέλουμε τη δόξα χωρίς πόνο.

Θέλουμε τα λεφτά χωρίς πολλή δουλειά.

Θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι χωρίς να δείχνουμε εμείς πρώτα αγάπη στους άλλους.

Επίσης, σήμερα, η Εκκλησία μάς προβάλλει τη ζωή της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας.

Τόσα χρόνια περίμενε με καρτερία να μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων και κοινώνησε μία φορά στη ζωή της. Μέσα στο βούρκο της αμαρτίας της, έπιασε το χέρι που ονομάζεται Θεός. Μετανόησε για την προηγούμενη ζωή της και της έδωσε ο Θεός το δώρο της Αιωνίου Βασιλείας.

Τι είχε που δεν έχουμε και εμείς, επίσης, σήμερα;

Υπομονή.

Άφησε το Θεό να μιλήσει στη ζωή της. Του έδωσε χώρο και χρόνο να ενεργήσει στη ζωή της. Χωρίς να ζητήσει τίποτα, κέρδισε τα πάντα.

Σε λίγες μέρες, φτάνουμε στη Μεγάλη Εβδομάδα. Ας αφήσουμε τη δόξα, τη φήμη, όλα αυτά τα κοσμικά και φθαρτά πράγματα στην άκρη· να απεκδυθούμε από το φαινομενικό σαρκίο μας, για να ακολουθήσουμε το Χριστό στο δρόμο προς το Πάθος. Να ανεβούμε μαζί Του το Γολγοθά. Να μην Τον αφήσουμε μόνο Του, γιατί ένας τέτοιος δρόμος είναι συχνά μοναχικός. Και τότε, θα έχουμε μερίδιο χαράς και μετοχής και στην Ανάστασή Του. Γιατί πίσω από το Γολγοθά ξεπροβάλλει η Ανάσταση και η ελπίδα. Το φως πάντα θα νικάει το σκοτάδι!