Η συνάντηση με το Φως

 

Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.

 

Διανύουμε την περίοδο της αναστάσιμης χαράς, της λεγόμενης περίοδος του Πεντηκοσταρίου, και όλα είναι Αναστάσιμα, μέχρι την Απόδοση της εορτής.

Σήμερα, βλέπουμε μία συνάντηση που έμελλε να αλλάξει την πορεία ζωής της γυναίκας.

Η συνάντηση της Σαμαρείτιδας με το Χριστό στο φρέαρ του Ιακώβ.

Η συνάντηση αυτή ήταν αρκετή για να αλλάξει τη ζωή της Σαμαρείτιδας.

Συνάντησε το Φως, την Αλήθεια, τη Ζωή.

Συνάντησε τον ίδιο τον Θεό.

Εμείς, σήμερα, συναντάμε το Θεό; Τον συναντάμε πραγματικά;

Λέμε ότι πηγαίνουμε στην εκκλησία. Στην εκκλησία πηγαίνουμε για να συναντήσουμε το Θεό ή για κάτι άλλο; Ή μήπως να εξυπηρετήσουμε κάποια εσωτερική μας ανάγκη;

Όταν θα αξιωθούμε να συναντήσουμε το Θεό, όλα μέσα μας θα αλλάξουν.

Θα αλλάξει ο τρόπος αντίληψης των πραγμάτων, θα αλλάξει ο τρόπος συμπεριφοράς έναντι των άλλων γιατί θα κινούμαστε με βάση το Θεό.

Αλλά, ας παραμείνουμε λίγο, ξανά, στην ευαγγελική περικοπή.

Ο Χριστός κάνει ακόμα ένα μεγάλο βήμα. Ο Χριστός ως Ιουδαίος μιλάει με μία Σαμαρείτιδα. Οι δύο αυτές θρησκευτικές ομάδες είχαν μεγάλες διαφορές αναμεταξύ τους και απαγορευόταν ο ένας να συνδιαλέγεται με τον άλλον.

Ο Χριστός, όμως, κάνει και αυτή την υπέρβαση.

Για να δείξει ότι το μήνυμα του Ευαγγελίου και ο Λόγος Του δεν είναι μόνο για τους Χριστιανούς. Είναι για κάθε άνθρωπο που θέλει να αναζητήσει και να πιστέψει στον Αληθινό Λόγο.

Το Ευαγγέλιο δεν είναι μόνο των Χριστιανών. Άλλωστε, οι Απόστολοι, οι οποίοι επωμίστηκαν το βάρος να διαδώσουν το μήνυμά του σε όλο τον κόσμο, δεν το κράτησαν για τους ίδιους μόνο. Άλλωστε και ο ίδιος ο Χριστός τους παρήγγειλε: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη» (Μτ. 28, 19).

Εμείς σήμερα κάνουμε αυτή τη παραγγελία του Χριστού πράξη; Προσπαθούμε να μοιάσουμε στους Αποστόλους;

Επιτρέψτε μου, όμως, να καταθέσω μία σκληρή αλήθεια. Εμείς περισσότερο μοιάζουμε τους Φαρισαίους. Όσο και να θέλουμε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας, οι πράξεις μας φανερώνουν τα λόγια των Φαρισαίων. Και εξηγώ· πόσες φορές μέσα στην εκκλησία έχουμε σκανδαλίσει ή έχουμε διώξει ανθρώπους μέσα από τον οίκο του Θεού; Πόσες φορές κατακρίναμε τον άλλον και τον βάλαμε στο περιθώριο; Πόσες φορές αντί για μήνυμα αγάπης είπαμε μήνυμα μίσους και κακίας για τον συνάνθρωπό μας;

Ο Χριστός μίλησε για αγάπη προς όλους τους ανθρώπους.

Δεν μίλησε για κοινωνικές τάξεις, δεν μίλησε για ευνοούμενοι ή όχι.

«πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν· ὃς δι’ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον». Αυτός είναι ο λόγος του Χριστού. Ανοιχτός για όλους.

Σε μια εποχή, στην οποία δεν νοιαζόμαστε για τον άλλο άνθρωπο και δεν υπάρχει το ενδιαφέρον ακόμα και για τους ανθρώπους -επιτρέψτε μου να τους ονομάσω- του περιθωρίου, ο Χριστός μάς δίνει, εκ νέου, τη στάση που πρέπει να ακολουθήσουμε. Να μη δειλιάζουμε να προσεγγίσουμε τον άνθρωπο για να τον σώσουμε. Να του δώσουμε μία χείρα βοηθείας. Να τον ακούσουμε για τα προβλήματά του. Να του μεταφέρουμε το Φως στο σκοτάδι του. Να κάνουμε όλοι μαζί ένα βήμα πιο κοντά στο Θεό.