Η συγκύπτουσα γυναίκα και εμείς

 

Σωτήριος Θεολόγου

Οδεύοντας προς το τέλος του έτους, αυτή η Κυριακή έχει ως ευαγγελική περικοπή, τη θεραπεία της συγκύπτουσας γυναίκας.

Μέσω της διήγησης από τον Ευαγγελιστή Λουκά, μπορούμε να αντλήσουμε αρκετά νοήματα, τα οποία μάς καλεί να σκεφτούμε ο Κύριός μας για τη ζωή.

Αρχικά, η διήγηση αναφέρει ότι μία γυναίκα είχε 18 χρόνια ένα πονηρό πνεύμα μέσα της, την οποία δυσκόλευε στην κίνησή της και δεν μπορούσε να περπατήσει με ευκολία. Αλλά, βλέπουμε τη δύναμη που είχε μέσα της· θέλησε να πάει να λατρέψει το Θεό. Θα μπορούσε, λόγω της κατάστασής της, να μην πάει στη σύναξη για τη λατρεία του Θεού· και όμως, θέλει να πάει και το καταφέρνει.

Πόσοι από εμάς πηγαίνουμε κάθε Κυριακή στο ναό; Συχνά, βρίσκουμε δικαιολογίες ό,τι είμαστε κουρασμένοι, έχω δύσκολο πρόγραμμα, θέλω να κοιμηθώ κ.α. Χτυπάει η καμπάνα για να μας προσκαλέσει στη Θεία Λειτουργία, στη συνάντηση με το Θεό, και εμείς παραμένουμε στο κρεβάτι.

Κάθε Κυριακή που δεν συμμετέχουμε στη Λειτουργία, χάνουμε κάτι σημαντικό. Χάνουμε την επικοινωνία μας με το Θεό. Είναι σαν να προσβάλουμε το Θεό, γιατί Εκείνος μάς έχει δώσει τα πάντα, και εμείς δεν μπορούμε να αφιερώσουμε 2 ώρες την εβδομάδα για να Τον ευχαριστήσουμε. Από την άλλη πλευρά, ξυπνάμε νωρίς όταν είναι να πάμε κάπου ή όταν έχουμε να κάνουμε κάτι.

Επίσης, η γυναίκα δεν λύγισε μπροστά στον πόνο.18 ολόκληρα χρόνια ταλαιπωριόταν με το πονηρό πνεύμα. Αυτό δεν είχε συνέπεια στη ζωή της, καθώς (όπως παρατηρούμε και στη διήγηση του Ευαγγελιστή Λουκά) συνέχισε να πηγαίνει στη σύναξη αλλά και στις υποχρεώσεις της καθημερινότητας. Περίμενε με αγωνία την ίασή της από την ασθένειά της. Εκείνη τη μέρα, στο ναό πήγε και ο Χριστός. Αφού είδε την ταλαιπωρημένη γυναίκα, της είπε: «Γύναι, απολέλυσαι από της ασθενείας σου». Και από εκείνη την στιγμή, έγινε καλά.

Ο Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος, υπογραμμίζει ότι: "Το θέλημα του Χριστού, γίνεται αμέσως έργο. Θέλησε και έφτειαξε τον κόσμο. Θέλησε και έφτειαξε εμάς. Θέλησε και έφτειαξε τα άστρα, τα δένδρα, τα λουλούδια, τα πάντα. Κατά τον ίδιο τρόπο δεν ήταν ποτέ δυνατό να θελήσει να γίνει καλά η συγκύπτουσα και να μη γίνει. Γι’ αυτό, όταν ένας άνθρωπος θέλει κάτι, η καλύτερη λύση είναι να το ζητεί από τον Θεό. Από τον Θεό βέβαια ζητάμε πράγματα «κατά Θεόν». Δεν είναι δυνατόν να λέμε: «Θεέ μου, ρίξε κεραυνό και σκότωσε τον γείτονά μου». Πρέπει να ζητάμε ό,τι είναι σύμφωνο με το θέλημά Του".

Εμείς, όμως, δεν περιμένουμε για τίποτα στη ζωή μας. Έχουμε διαρκώς μία αγωνία για τη ζωή μας. Δεν έχουμε μάθει την υπομονή να την κάνουμε πράξη στην καθημερινότητά μας. Θέλουμε κάτι, τώρα. Αυτή η ανυπομονησία στη ζωή μας, φανερώνει ένα πράγμα· δεν εμπιστευόμαστε το Θεό. Εκείνος κάτι θα ξέρει και μάς αφήνει να περιμένουμε. Η εμπιστοσύνη στο Θεό, διώχνει την αγωνία και την ανυπομονησία από τη ζωή μας. Μία συμβουλή που έδινε και ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, που πριν λίγες μέρες εορτάσαμε: "Αφέσου στο Θεό".

Ας το κάνουμε, λοιπόν, πράξη στη ζωή μας!