Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός
Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.
Είμαστε μία τελευταία
ανάσα από την έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής· εκείνης της περιόδου, η οποία
θα μας προετοιμάσει πνευματικά για την μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας, της
Ανάστασης του Χριστού. Η νίκη της ζωής έναντι του θανάτου.
Σήμερα, επαναφέρουμε στη μνήμη μας την εξορία του Αδάμ από τον Παράδεισο, αλλά και τη δική μας προσπάθεια, αν θέλουμε, να γίνουμε κάτοικοί του.
Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.
Τις προηγούμενες δύο
Κυριακές, το Ευαγγέλιο μάς παρουσίασε δύο πρότυπα για τη ζωή μας· την ταπείνωση
και τη μετάνοια. Την ταπείνωση του Τελώνη και τη μετάνοια του Ασώτου.
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, μάς παρουσιάζεται το γεγονός της Κρίσης ή της Δευτέρας Παρουσίας. Όλοι μας έχουμε ένα φόβο όταν ακούμε για τη Δευτέρα Παρουσία και για την Κρίση του Θεού στους ανθρώπους.
Σωτήριος
Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.
Σήμερα ακούσαμε την
ωραιότερη παραβολή που έχει το Ευαγγέλιο. Ακούσαμε ποιος πραγματικά είναι ο
Θεός, στον Οποίο πιστεύουμε. Είναι Θεός αγάπης και όχι τιμωρίας. Είναι Θεός
ελέους και όχι κακίας.
Αν δεν υπήρχε τίποτα γραμμένο από την επίγεια ζωή του Χριστού και είχαμε μόνο την Παραβολή του Ασώτου, θα ήταν αρκετό για να γνωρίζουμε, και πάλι, ποιος είναι ο Θεός.
Σωτήριος
Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.
Από τις ιστορικές σελίδες δεν θα μπορούσε να λείπει και ο Κολινδρός Πιερίας. Μία ιστορική κωμόπολη, όπως μάς αναφέρει ο Επίσκοπος Κίτρους Νικόλαος Λούσης στα Απομνημονεύματά του, το 1880: «Κολινδρόν, 1 ½ ὥραν ἀπέχον τῆς θαλάσσης πρός δυσμάς, 5 ὥρας ἀπό τῆς Αἰκατερίνης πρός βορρᾶν καί 1 ½ ὥραν ἀπό τόν ποταμόν Ἀλυάκμονα πρός μεσημβρίαν. Ἔχει περί τάς 400 οἰκίας»[1], αλλά ήταν και η έδρα της Επισκοπής Κίτρους· «ἡ Αἰκατερίνῃ, τό Κῖτρος, τό Κολινδρόν, ἡ Μελίκη, ἡ Λιμπάνοβα ὑπάγονται εἰς τήν ἐπισκοπήν κίτρους, ἥτις ἅπασα περιλαμβάνεται ἐντός τῆς Πιερίας, ἔχουσα ἕδραν τό Κολινδρόν»[2].
Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.
Αρχή Τριωδίου σήμερα,
και το Ευαγγέλιο μάς παρουσιάζει τη γνωστή, σε όλους μας, παραβολή του Τελώνη
και του Φαρισαίου.
2 άνθρωποι πηγαίνουν στο ναό για να προσευχηθούν. Ένας Φαρισαίος και ένας τελώνης. Θα λέγαμε ένας άνθρωπος «της εκκλησίας» και ένας άνθρωπος «της πιάτσας». Και οι δύο είχαν τον ίδιο λόγο που πηγαίνουν στην Εκκλησία· για να προσευχηθούν. Όμως, ο ένας βγαίνει λυτρωμένος και ο άλλος αξιοκατάκριτος.
Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.
«Οἰκουμένης διδάσκαλον»,
«Ἀρχιερέα τόν μέγιστον», «στύλον τόν ἀκράδαντον θείας Πίστεως», είναι μερικοί
από τους χαρακτηρισμούς που προσάπτονται στο πρόσωπο του Μεγάλου Φωτίου, Πατριάρχου
Κωνσταντινουπόλεως.
Αυτός, ο οποίος τίμησε με όλο του το είναι, με την παρουσία του, με τη βιοτή του αλλά και με τη διακονία του, τον Αποστολικό Θρόνο της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συγκαταλέχθηκε επάξια στο χορό των Αγίων Πατριαρχών. Τίμησε το θρόνο του Αποστόλου Ανδρέα και τους προκατόχους του· Αλέξανδρος, Γρηγόριος Ναζιανζηνός, Ιωάννης Χρυσόστομος, Πρόκλος κ.α.
