Ποια είναι η στάση μας στην ανάγκη του άλλου;

 

Σωτήρης Θεολόγου, Μεταπτυχιακός φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.

Για άλλη μία Κυριακή, ο Χριστός μάς δείχνει το δρόμο που χρειάζεται να ακολουθήσουμε στην ανάγκη του άλλου.

4 φίλοι βλέποντας την ανάγκη του φίλου τους, ο οποίος ήταν Παραλυτικός, σήκωσαν το κρεβάτι του και τον έφεραν ενώπιον του Χριστού.

Πίστευαν μέσα τους ότι θα γίνει καλά από τον Χριστό.

Και ο Χριστός;

Βλέποντας τη στάση των φίλων του, λέει: «Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Ο Χριστός είδε την πίστη των φίλων του. Την πεποίθησή τους ότι Αυτός ο Χριστός θα τον κάνει καλά.

Αυτή η πίστη ήταν το μέσο στην ίαση του παραλυτικού, για να σηκώσει το κρεβάτι του και να περπατήσει.

Εμείς, σήμερα, τι κάνουμε; Ποιος είναι ο ρόλος μας στη δυσκολία, στην ασθένεια του αδερφού μας;

Δίνουμε χείρα βοηθείας; Δίνουμε λόγο Χριστού στην απελπισία και στη στεναχώρια του άλλου;

Ποια είναι η στάση μας στον αδερφό μας;

Όμως, ας προσέξουμε και κάτι πιο σημαντικό. Δεν είναι μόνο η πίστη των φίλων στο Χριστό, αλλά και η αγάπη προς το φίλο τους. Η αγάπη προς τον πλησίον. Αν, λοιπόν, δεν είχαν αυτή την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, δεν θα είχε θεραπευτεί ο Παραλυτικός.

Άρα, πίστη στο Χριστό και αγάπη προς τον πλησίον.

2 χαρακτηριστικά, τα οποία μπορούν να διορθώσουν πολλά προβλήματα.

Η πίστη στο Χριστό είναι αυτή η οποία μπορεί να θεραπεύσει και η αγάπη προς τον πλησίον αυτή που ενεργεί.

Εμείς, σήμερα, μπορεί να έχουμε την πίστη στο Χριστό, δεν έχουμε όμως την αγάπη προς τον πλησίον.

Γιατί;

Γιατί σκεφτόμαστε ατομικά. Σκεφτόμαστε συμφεροντολογικά.

Βοηθάμε για να μας βοηθήσουν. Βοηθάμε για να φανούμε.

Κυκλοφορεί το «σλόγκαν»: "ο καθένας κοιτάει την πάρτη του".

Αναρωτηθήκαμε, ποτέ, αν υπήρχε κάποιος άνθρωπος να αγαπήσουν; Αναρωτηθήκαμε αν είχαν άνθρωπο στις δυσκολίες τους και στα προβλήματά τους;

Ας μην είμαστε σκληροί με τους άλλους. Ας μην είμαστε απόλυτοι με τους άλλους.

Ας κάνουμε το καλό. Ας βοηθάμε εκεί που μπορούμε. Εκεί που βλέπουμε δυσκολία· εκεί που υπάρχει πρόβλημα.

Να μεταδώσουμε λόγο ελπίδας. Λόγο Χριστού. Λόγο παρηγοριάς. Λόγο αγάπης.

Και ας μην μας ακούσουν όλοι. Αυτοί που θέλουν, θα ακούσουν. Αυτοί που θέλουν, θα τρέξουν κοντά στο Χριστό.

Το δικό μας χρέος είναι η αγάπη προς όλους.

Μία αγάπη που δίνεται σε όλους, χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα. Χωρίς προσδοκίες. Χωρίς ελπίδες.

Με την πίστη στο Χριστό και με την αγάπη προς τον πλησίον, μπορούν να γίνουν τα μεγαλύτερα θαύματα. Όπως, ο σημερινός Παραλυτικός της ευαγγελικής περικοπής.