Ποια είναι η ανταπόκρισή μας στο κάλεσμα του Χριστού;

 

Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.

Πρώτη Κυριακή μετά την περίοδο του Πεντηκοσταρίου και ο Χριστός, διά μέσου της ευαγγελικής διήγησης, μάς δίνει μία πρόσκληση. Μας δίνει την πρόταση να τον ακολουθήσουμε.

Στη θάλασσα της Γαλιλαίας, ο Χριστός περπατάει και συναντάει 2 αδέρφια· τον Πέτρο και τον Ανδρέα. Είναι οι 2 πρώτοι άνθρωποι, οι οποίοι γίνονται οι μαθητές του Χριστού.

«δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων», είναι η πρόσκληση του Χριστού. Και στη συνέχεια, βρίσκει άλλα 2 αδέρφια, τον Ιάκωβο του Ζεβεδαίου και τον αδερφό του τον Ιωάννη, για να Τον ακολουθήσουν. Και αυτοί αφήνουν τη δουλειά τους -ήταν ψαράδες- και ακολουθούν το Χριστό.

Σήμερα, λοιπόν, παρατηρούμε την πρώτη χορεία των μαθητών. Βλέπουμε το πρώτο κάλεσμα του Χριστού στους ανθρώπους για να Τον ακολουθήσουν. Να έρθουν κοντά Του. Να αναπαυθούν στο πλευρό Του.

Αντικρύζουμε με κάποιον προβληματισμό, τα αδέρφια να αφήνουν τη δουλειά τους για να ακολουθήσουν το Χριστό. Όμως, ήθελαν κάτι παραπάνω στη ζωή. Ήθελαν να ανακαλύψουν τον πραγματικό Θεό και να διαδώσουν το Χριστό στα πέρατα της οικουμένης, ευθύς αμέσως από την Πεντηκοστή.

Το ίδιο κάλεσμα κάνει ο Χριστός σε όλους μας σήμερα. Στη σημερινή εποχή. Με τα τόσα προβλήματα που μαστίζεται η ανθρωπότητα, ο Χριστός μάς προσφέρει την ίδια πρόσκληση· «δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».

Δηλαδή, τι να κάνουμε;

Να διαδώσουμε το Χριστό σε κάθε πονεμένο άνθρωπο. Σε κάθε άνθρωπο που έχασε την εμπιστοσύνη και την ελπίδα για το αύριο. Στον άνθρωπο που στηρίχθηκε σε κούφιες ελπίδες και καταστάσεις και βρέθηκε στο αδιέξοδο. Σε ανθρώπους που αφέθηκαν στην απελπισία για το αύριο.

Για όλους αυτούς, ο Χριστός μάς δίνει αυτή την πρόσκληση.

Να σώσουμε τον άνθρωπο.

Να αγαπήσουμε τον συνάνθρωπό μας.

Να αγκαλιάσουμε τον αδερφό μας.

Σε μία ταραγμένη καθημερινότητα, καλούμαστε να διαδώσουμε Χριστό και Ανάσταση. Ελπίδα και χαρά ότι ο Χριστός είναι πάντα μαζί μας, ακόμα και στις δυσκολίες.

Να γίνουμε «ἁλιεῖς ἀνθρώπων».

Όχι μόνο με τα λόγια, αλλά κυρίως με τις πράξεις. Κυρίως με τα έργα μας.

Οι άνθρωποι έπαψαν να πιστεύουν στο Θεό, όταν η ζωή των χριστιανών δεν συνδέεται με την Ορθοδοξία. Δεν ταυτίζονται τα λόγια με τα έργα.

Ο κόσμος βαρέθηκε τα μεγάλα λόγια. Θέλει έργα, πράξεις, ζωή συνυφασμένη με το Χριστό.

Σε αυτήν, όμως, την πρόσκληση που μας κάνει ο Χριστός, έχουμε τη δυνατότητα και να αρνηθούμε.

Να αρνηθούμε την πρόσκληση του Θεού.

Ο Θεός σέβεται το αυτεξούσιο που έδωσε στον άνθρωπο και σέβεται μέχρι και την απόρριψή Του από εμάς.

Αλλά, το μεγαλείο του Θεού είναι στο ότι θα μας περιμένει μέχρι να Τον αναζητήσουμε. Μέχρι να θελήσουμε να Τον βάλουμε στη ζωή μας. Δεν θα μας αρνηθεί, αλλά, ως καλός Πατέρας, θα μας βάλει πάλι μέσα στο σπίτι Του.

Ποια είναι η ανταπόκρισή μας στο κάλεσμα του Χριστού;

Αυτή την ερώτηση, ας την κάνουμε στον εαυτό μας για να δούμε προς τα που οδεύουμε. Για να δούμε τι θέλουμε, πραγματικά, στη ζωή.

Μέσα στην πολύβουη καθημερινότητα, προσπαθούμε, εναγωνίως, να βρούμε ένα λιμάνι για να ξεκουραστεί η ψυχή μας. Να βρούμε λίγη δροσιά και ανάπαυλα στην καθημερινότητα.

Αυτό το λιμάνι μάς το δίνει ο Θεός, μέσα από την πρόσκληση που μας απευθύνει σήμερα. Η πρόσκληση δεν είναι για καλοπέραση και για ψυχαγωγία. Είναι για δουλειά, να σηκώσουμε τα μανίκια και να μπούμε στην καθημερινότητα και να κηρύξουμε, πρώτα με τη ζωή μας και έπειτα με τα λόγια, Χριστό και ελπίδα. Για να βρούμε το Φως που θα φωτίζει τη ζωή μας και τη ζωή και άλλων ανθρώπων.