Κυριακή, πριν την έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και «ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀπὸ τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐξορίας τοῦ Πρωτοπλάστου Ἀδάμ». Θυμόμαστε την εξορία του Αδάμ από τον Παράδεισο και το δικό μας αγώνα που πρόκειται να αρχίσουμε για να ξανακερδίσουμε την αιώνια ζωή.
Στη σημερινή ευαγγελική
περικοπή, ο Χριστός μάς παρουσιάζει εκείνα τα γνωρίσματα που χρειάζεται να έχει
κάποιος στη ζωή του.
Πρώτον, «ἐάν ἀφῆτε τοῖς
ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ
μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ
παραπτώματα ὑμῶν».
Δεύτερον, «Ὅταν δὲ
νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν
ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν
αὐτῶν. σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μὴ
φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ
σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ».
Και τρίτον, «Μὴ
θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου
κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου
οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ
κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν».
Τρία γνωρίσματα·
συγχώρεση, ταπείνωση και μη επένδυση στα υλικά πλούτη.
Σε έναν κόσμο, στον
οποίο θέλουμε το κακό του άλλου, θέλουμε να φαινόμαστε πρώτοι και στην απόκτηση
όλων και περισσότερων υλικών αγαθών, ο Χριστός μάς δείχνει έναν άλλο δρόμο.
Δεν είναι δρόμος
ενάντια του κόσμου ή κατά του κόσμου, αλλά είναι ένας δρόμος προς τον εαυτό μας
και προς το Θεό. Προς τον εαυτό μας, για να καταλάβουμε ποιοι ακριβώς είμαστε
και να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας και προς το Θεό, για να γνωρίσουμε και να προσεγγίσουμε
περισσότερο σε Εκείνον.
Αυτόν τον δρόμο,
καλούμαστε από αύριο να πορευτούμε.
Αρχίζει ένας δρόμος που
λέγεται Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Μάς καλεί ο Χριστός να αγωνιστούμε για να
καθαρίσουμε τον παλαιό άνθρωπο. Να καθαρίσουμε τον εαυτό μας για να εορτάσουμε
σε λίγες μέρες την Ανάστασή Του. Θα χρειαστεί να ανεβούμε το δικό μας Γολγοθά
για να οδηγηθούμε και στην Ανάσταση.
«Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται»,
«Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή», έναν πνευματικό αγώνα που η
Εκκλησία τον ονομάζει «ἡ κατὰ τῶν δαιμόνων νίκη, ἡ πάνοπλος ἐγκράτεια, ἡ τῶν Ἀγγέλων
εὐπρέπεια, ἡ πρὸς Θεὸν παρρησία».
Είμαστε έτοιμοι να
αγωνιστούμε; Είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε; Το στάδιο για τους αγώνες άνοιξε. Ο
Χριστός μάς περιμένει όλους, δεν βλέπει ποιος θα τερματίσει πρώτος ή
τελευταίος. Τον ενδιαφέρει, μόνο, πως θα ξεκινήσουμε και ποια αλλαγή θα κάνουμε
στον εαυτό μας. Δεν είναι αγώνας με έπαθλα. Έπαθλο είναι ο ίδιος ο Θεός.
Μάς δίνεται η
δυνατότητα να διαλύσουμε το «Εγώ» μας, αυτό το οποίο είναι η καταστροφή μας. Να
φύγουμε από τον εαυτό μας για να συναντήσουμε το Θεό.
Αυτό το «εγώ» είναι που
μάς καταστρέφει κάθε φορά. Ευκαιρία πνευματική να βάλουμε αρχή και να
αγωνιστούμε για να γίνουμε άνθρωποι του Θεού. Άνθρωποι που προσελκύουμε τη χάρη
του Θεού.
Για να αρχίσουμε, όμως,
αυτό τον αγώνα η Εκκλησία μας όρισε την αλληλοσυγχώρεση μεταξύ μας. Ας αφήσουμε
όποιες διαφωνίες, όποιες προστριβές και αντιθέσεις και να ζητήσουμε αληθινά
συγχώρεση για να αγωνιστούμε στον πνευματικό αγώνα.
Καλή Σαρακοστή και καλό
αγώνα! Με το καλό να αξιωθούμε να προσκυνήσουμε τα Πάθη και την Ανάστασή Του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου